بررسی استرس محیط دندانپزشکی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان بالینی

مقدمه: دندانپزشکی به طور گسترده با سطح بالایی از استرس همراه است. این استرس از، روند آموزش دندانپزشکی سرچشمه میگیرد. اگر عوامل استرس زای مزمن شوند و یا درمان نشده باقی بمانند، منجر به علائم روانی و جسمی می شوند که برای سیستم آموزشی مضر است.این مطالعه با هدف تعیین استرس محیط دندانپزشکی در دانشجویان بالینی رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام گرفت. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی با همکاری 167 دانشجو (74 مرد و 93 زن) در سال تحصیلی 95-1394 در دانشکده­های دندانپزشکی رشت و واحد پردیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد.مطالعه به روش سرشماری و با استفاده از پرسشنامه استاندارد استرس محیط دندانپزشکی(Dental Environment Stress; DES)با روایی و پایایی مناسب(8/0) به همراه مشخصات دموگرافیک ثبت شد. داده ها از طریق آزمون­ هایt مستقل و ANOVAو آنالیز چندگانه از مدل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سنی دانشجویان شرکت­ کننده در این مطالعه 4/2 ± 7/23 سال بود. میانگین نمره استرس 50/0±27/2 (از 4) بود. در میان حیطه های استرس زا، بیشترین میانگین استرس مربوط به استرس درک شده در حیطه­ ی درمان بیماران (64/0±41/2) و حداقل میانگین نمره­ی استرس مربوط به باورهای درونی (0/72±1/86 ) و در میان 32 عبارت استرس زا، بالاترین میانگین استرس مربوط به ترس از امتحان و نمرات (91/0±95/2) بود. در آنالیز چندگانه ­ی رگرسیون لجستیک دیده شد که دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر(Odds Ratio=2/3, 95%CI OR: 1/1-4/84) و همچنین سال  پنجم  تحصیل بالاترین سطح از استرس را نشان دادند. نمرات استرس دانشجویانی که در طول ترم با پدر و مادرشان زندگی می کردند به طور قابل توجهی بالاتر از دانشجویان دیگر بود. (Odds Ratio=2/67, 95%CI OR: 1/1-6/4). نتیجه گیری: با توجه به سطح  بالای استرس در دانشجویان دندانپزشکی در حین تحصیل  و همچنین خطرات سطوح بالای استرس، لازم است که مسئولان به این موضوع بیشتر توجه کنند. علاوه بر این، دانشجویان دختر و دانشجویانی که در سال پنجم تحصیل می­کنند، بیشترین نیاز به حمایت را دارند.